Geen categorie

Schoonheid in veelvoud

0 0
Read Time:2 Minute, 7 Second

Recensie

“Niemand besteedt nog aandacht aan iets anders dan prenten, het is een rage. De jonge generatie maakt niets anders meer.” Dit schreef Camille Pisarro in 1897 vanuit Parijs aan zijn zoon Lucien, die in Londen woonde. Pisarro had gelijk, tussen 1890 en 1905 waren Franse kunstenaars in Parijs in de ban van de prentkunst. Hoogtepunten uit die bloeiperiode zijn nu te zien in het Van Gogh Museum.

Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901), De lithografie (La lithographie), omslag voor L’Estampe originale, eerste jaargang, 1893, collectie Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting).

De kleurrijke tentoonstelling markeert de verschijning van de eerste volwaardige publicatie over de prentencollectie van het museum: Prentkunst in Parijs. De rage van het fin de siècle. De verzameling omvat ongeveer 1.300 prenten en is een van de belangrijkste ter wereld. De werken op papier zijn vanwege hun kwetsbaarheid zelden te zien. Dat is begrijpelijk, maar tegelijkertijd ook jammer, want de veelal fraaie prenten verdienen het om vaker bewonderd te worden.

Théophile-Alexandre Steinlen (1859-1923), Affiche voor het cabaret Le Chat Noir, 1896, collectie Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting).

De ongeveer honderd werken die tijdelijk het depot hebben verlaten, schetsen een compleet beeld van de Franse prentkunst in het fin de siècle. Pisarro overdreef niet, toen hij sprak over een rage. Bijna alle Franse kunstenaars van dat moment experimenteerden met de lithografie, ets of houtsnede. De affiches uit die tijd, van onder anderen Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901) en Théophile-Alexandre Steinlen (1859-1923) werden wereldberoemd. Maar kunstenaars maakten ook prenten voor onder meer theaterprogrammaboekjes en bladmuziek. Van Pierre Bonnard (1867-1947) is zelfs een geboortekaartje bekend, dat hij ontwierp voor Marie Louise, de in 1898 geboren dochter van schrijver André Mellerio.

De prentkunst was een goed middel om een groter publiek te bereiken. Verschillende kunstenaars brachten zogenoemde suites uit, een gebundelde groep prenten, vaak over één onderwerp. De bekendste is misschien wel de Volpini-suite van Paul Gauguin (1848-1903). In 1893 verscheen het eerste deel van L’estampe originale. Deze serie bestaat uit negen prentenalbums, waaraan 74 kunstenaars in totaal 95 prenten leverden. Onder hen ook Pisarro (1830-1903), die net als veel collega’s besefte dat hij als kunstenaar in Parijs niet om de prentkunst heen kon.

Schoonheid in eenvoud – Hoogtepunten uit de prentencollectie van het Van Gogh Museum, t/m 23 september in het Van Gogh Museum, Amsterdam

Waardering: @@@@@@@@@@

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %
Share