0
0
Een deel van het werk van Niels Smits van Burgst (1970) doet qua stijl denken aan klassieke Nederlandse genreschilderijen. Net als Frans Hals, Isaäc Israëls en George Breitner schildert hij scènes uit het dagelijkse leven. Met tachtig schilderijen geeft Museum de Buitenplaats een indruk.
In tegenstelling tot zijn illustere voorgangers, laat Smits van Burgst zich inspireren door eigen foto’s en afbeeldingen van het internet. Hij schildert bijvoorbeeld atelierscènes, familiebezoekjes en café- en kroegscènes. Inclusief rode ogen en door flitslicht uitgebeten witte vleespartijen.
In zijn recente werk ligt er meer verwantschap met schilders van het nieuwe realisme zoals Eric Fischl. En met de documentairefotografie van Martin Parr, die de moderne consumptiemaatschappij onopgesmukt vastlegt. In de werelden van Smits van Burgst figureren mensen verveeld en ze lijken te wachten op iets dat mogelijk komen gaat. Tegelijkertijd delen ze hun verveling met veel enthousiasme.
Niels Smits van Burgst – Going nowhere fast, t/m 20 mei in Museum De Buitenplaats, Eelde
