0
0
Recensie
Tapijten, voor vloer of wand, zijn vaak ware kunstwerken, maar toch erkende de westerse kunstwereld ze lange tijd niet als zodanig. In de tweede helft van de twintigste eeuw kwam daar verandering in, mede dankzij een Egyptische architect. Sindsdien is textiel een volwaardig lid van de kunstfamilie. Het Stedelijk Museum zet enkele tapijten uit de eigen collectie in de schijnwerpers.
Tekst en foto’s: Evert-Jan Pol
L’arbre et le chat (detail), 1961, Stedelijk Museum.
Omdat hij vond dat er in het onderwijs te weinig aandacht was voor creativiteit begon de Egyptische architect en pedagoog Ramses Wissa Wassef in 1951 met een experiment. Samen met zijn vrouw Sophie Gorgi richtte hij in het dorp Harrania, vlakbij de piramides van Caïro, het Ramses Wissa Wassef Art Center op. Daar bracht hij kinderen het weefambacht bij. Het Art Center, dat nog steeds bestaat, werd een groot succes.
Negentig van de door kinderen en jongeren gemaakte tapijten stonden in 1961 en 1962 centraal in de tentoonstelling Jong Egypte Weeft in Museum Fodor. De tapijten reisden na de expositie in Amsterdam door naar drie Noorse musea, die ook belangstelling toonden voor het experiment van Wissa Wassef. De expositie in Museum Fodor was georganiseerd door Willem Sandberg, toenmalig directeur van het Stedelijk, die voor zijn museum zes wandtapijten kocht die er te zien waren.
Die zes tapijten staan zestig jaar later opnieuw in de schijnwerpers in Amsterdam. In Let Textiles Talk toont het Stedelijk de tapijten naast werken van Etel Adnan, Karel Appel, Pablo Picasso, Dorothy Akpene Amenuke, Sheila Hicks, Jean Lurçat en anderen. Op zijn site schrijft het museum dat het in de tentoonstelling de aantrekkingskracht van deze nauwelijks getoonde tapijten wil ontrafelen.
Dit doel doet vermoeden dat het museum zelf niet begrijpt waarom Sandberg de wandtapijten ooit kocht. Citaten van huidige medewerkers versterken die gedachte. “De zes tapijten lijken een vreemde eend in de bijt in de collectie van het Stedelijk”, aldus conservator vormgeving Amanda Pinatih. En directeur Rein Wolfs zegt: “Sandbergs keuze voor deze zes tapijten is raadselachtig en fascinerend”.
Lopend langs de tapijten begrijp ik de aankoop wel. Ja, enkele voorstellingen doen denken aan kindertekeningen, maar hetzelfde geldt voor menig schilderij van Karel Appel. Dus dat kan geen steekhoudend argument zijn. Het zijn mooie werken en ik werd er vrolijk van. Al kan dat komen door de vele afgebeelde katten. Maar oordeel vooral zelf.
Let Textiles Talk, t/m 20 maart 2022 in het Stedelijk Museum, Amsterdam
Waardering: @@@@@@@@@@
