1
0
Recensie
Water, water en nog eens water; in Nederland kan je er niet omheen en dat geldt ook voor de stad en gemeente Woerden. En tijdelijk ook voor Stadsmuseum Woerden. Dat vroeg acht hedendaagse kunstenaars een werk te maken geïnspireerd door het natte goedje. Met als resultaat de mooiste tentoonstelling die ik ooit in dat museum zag.
Tekst en beeld: Evert-Jan Pol
Aanleiding voor de expositie is drieërlei: 900 jaar waterbeheer in Nederland; 700 jaar Groot Waterschap Woerden en de herdenking van het rampjaar 1672. In dat jaar viel het Franse leger de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Als reactie liet stadhouder prins Willem III een lange strook land onder water zetten. De Frans kwamen daardoor net buiten Woerden tot stilstand. Deze verdedigingszone staat nu bekend als de Oude Hollandse Waterlinie. Voor Woerden volgde anderhalf jaar bezetting en schrikbewind van het Franse leger. De boeren ten westen van de stad kwamen in grote problemen door hun ondergelopen land.
Tegen deze historische achtergrond vroeg het museum acht kunstenaars gevraagd om een kunstwerk te maken met als thema water in het Groene Hart. Over de verwoede pogingen van de mens om water te controleren en te benutten, maar ook over haar gevaar en kracht. De geschiedenis van ons waterrijke land leert dat totale waterbeheersing een illusie is.
De tentoonstelling is verrassend en uiteenlopend. De kunstwerken variëren van schilderijen tot installaties en van foto tot video. De kunstenaars werkten de opdracht ieder op hun eigen manier uit.
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Lilian Cooper liet zich inspireren door rommel die mensen in het water gooien. Voor haar project Artefacts verzamelde ze allerlei afval uit de grachten van haar woonplaats Delft. De stukken waste en beschilderde ze. Steeds gebruikte ze de kleur die het water had op het moment van schilderen. “De kleur van water verschilt namelijk naar gelang het seizoen en het moment van de dag”, aldus Cooper. “Het wordt beïnvloed door bacteriën, algen, sediment en zonlicht.” Het resultaat is een even merkwaardige als mooie installatie, bestaand uit onder meer blikjes, bekertjes plastic zakjes en fastfood-verpakkingen. Afval is opeens kunst.
Leonie Schneider maakte twee schilderijen over het fenomeen sinkhole, ofwel zinkgat, een gat in de grond die ontstaat als gesteente net onder het oppervlak door water wordt aangetast en opgelost. De grond wordt door bewegend water weggesleten, waardoor die plotseling in kan storten. Sinkholes kunnen zowel in de stad als in de natuur voorkomen. Ze vormen een gevaar voor fietsers en automobilisten, maar zijn tegelijkertijd een fascinerend natuurverschijnsel. In de schilderijen probeerde Schneider die tegenstelling vast te leggen.
(Tekst gaat verder onder de video)
Fragment uit Reflecting with water van Jinxiao Zhou.
Het absolute hoogtepunt in de tentoonstelling is wat mij betreft de video-installatie Reflecting with water van Jinxiao Zhou. Een cirkel die doet denken aan een waterput toont kabbelend water in de Utrechtse grachten. Reflecties van de beelden dansen op de vloer en het geluid weerkaatst in de kamer. In het midden van de verduisterde zaal staat een houten zeshoekige tafel. Op kussens gemaakt van zeegras kunnen bezoekers plaatsnemen om brieven van de kunstenaar te lezen. Daarin nodigt hij iedereen uit om na te denken over de relatie tussen mens en water.
(On)Peilbaar water is de meest gevarieerde tentoonstelling die ik ooit in Stadsmuseum Woerden zag. Dankzij de uiteenlopende kunstvormen is ze aantrekkelijk voor een breed publiek, uit Woerden en ook ver daarbuiten. En je steekt er nog wat van op ook.
(On)Peilbaar water, t/m 5 maart 2023 in Stadsmuseum Woerden
Waardering: @@@@@@@@@@
