0
0
Recensie
“Lang werd gedacht dat dit een portret van een man is, vandaar de titel.” Op zijn geheel eigen wijze vertelt Sander van de Pavert over de portretten uit het Mauritshuis die hij selecteerde voor de tweede editie van het DWDD Pop-Up Museum.
Door: Evert-Jan Pol
Na het succes van vorig jaar kon een vervolg van het museumproject niet uitblijven. Opnieuw nodigde De Wereld Draait Door vaak terugkerende gasten uit een museumdepot in te duiken en in het Allard Pierson Museum hun eigen zaal in te richten. Ook ditmaal leverde het verzoek een afwisselende en soms verrassende tentoonstelling op.
Zorgde Nico Dijkshoorn vorig jaar voor een komische noot, dit jaar is die rol weggelegd voor Van de Pavert. Hij maakte een absurdistische audiotour waarin hij elk schilderij van een, niet altijd even betrouwbare, toelichting voorziet. “Hij draagt een blauwe sjerp van papier-maché en een rood laken.” Toch gaat de toeschouwer door zijn woorden de portretten beter bekijken.
Na de rustige portrettengalerij is de zaal van Paul de Leeuw even wennen. De inrichting is druk, heel druk, met een gedekte tafel (met échte melk) en foto’s van naakte mannen. Op de vloer liggen lege bierblikjes. De Leeuws selectie, uit Museum Boijmans Van Beuningen, lijkt qua uitstraling op die van Wim T. Schippers (Universiteitsmuseum Groningen). Ook hij koos opmerkelijke objecten, zoals een skelet op een stoel en een opgezette meeuw met een smartphone in zijn snavel.
De meeste andere zalen zijn meer ingetogen. Maar dat is het mooie aan dit concept: uiteenlopende personen maken uiteenlopende keuzes. Geen zaal is hetzelfde en een rondgang verveelt daardoor niet snel.
Heel bijzonder is het vertrek dat Daan Roosegaarde inrichtte met schilderijen uit Het Scheepvaartmuseum. Geheel in lijn met zijn oeuvre speelt licht de hoofdrol. Een cirkel van licht danst door de zaal, steeds de aandacht vestigend op één werk. De rest is in duisternis gehuld. Waarmee dit onderdeel erg goed past bij het thema Verborgen Kunstwerken.
Net als tijdens de eerste editie rijst ook nu weer de vraag waarom sommige stukken hun dagen in het depot slijten. Karen van Jan Veth zou bijvoorbeeld verplicht altijd op zaal moeten hangen, want het is prachtig. Dat geldt ook voor alles van Jan Sluijters. Carice van Houten grasduinde in de kelders van het Kröller-Müller Museum (“Krullie-Mullie voor intimi”) en dook schitterende schilderijen op, zoals het portret van het meisje Karen, dat verdacht veel op haar lijkt. Normaal zijn ze vaak verstopt en dat is zonde.
Maar musea kunnen nu eenmaal niet alles tonen, want daar ontbreekt hen simpelweg de ruimte voor. Het DWDD Pop-Up Museum is daarom een nuttig initiatief. Het geeft ‘onzichtbare’ voorwerpen even de aandacht die ze verdienen. Volgend jaar graag weer.
DWDD Pop-Up Museum 2, 29 januari t/m 22 mei in het Allard Pierson Museum, Amsterdam
Deelnemende musea en hun gastconservatoren: Bonnefantenmuseum (met als gastconservator Sywert Van Lienden); Het Scheepvaartmuseum (Daan Roosegaarde); Kröller-Müller Museum (Carice van Houten); Mauritshuis (Sander van de Pavert); Museum Boijmans van Beuningen (Paul de Leeuw); Museum Volkenkunde / Tropenmuseum (Paulien Cornelisse); Nationaal Militair Museum / Nationaal Archief (Beatrice de Graaf); Teylers Museum / Museum Boerhaave (Robbert Dijkgraaf); Universiteitsmuseum Groningen (Wim T. Schippers).
Waardering: @@@@@@@@@@
One thought on “Aandacht voor verborgen kunst”
Comments are closed.
Lijkt mij NOG leuker als vorig jaar dus ga er zeker heen!